Op prinsjesdag, dinsdag 16 september 2003, organiseerde de PvdA in café Wolthoorn en Co een politiek café over studentenkamers. In dit artikel een paar prikkelende argumenten voor de stelling dat kamernood niet bestaat. Of toch?
Zijn er in Groningen nu wel of niet voldoende kamers voor studenten? Ja. Want op het moment dat u dit leest staan er op de camping in het Stadspark nog studenten die geen kamer hebben en er wel een zoeken. Maar ook nee. Want in maart stonden er in Eelde 60 kamers leeg. Grote kans dat er over een half jaar weer kamers leeg staan. En bovendien kun je natuurlijk afvragen of de studenten die nu op de camping staan wel goed en lang genoeg hebben gezocht. Doordat de keuze voor een studie(stad) steeds langer wordt uitgesteld kom je automatisch in de problemen bij het zoeken naar een kamer. Ten slotte is het ook helemaal niet erg dat studenten een tijdje op de camping staan. In september en oktober is het nog best warm en zo’n camping is toch best gezellig?
Dan is er ook nog de prijs van de kamers. Volgens de landelijke Studentenvakbond (LSVB) liggen deze in Groningen boven de maximaal toegestane prijs. Een kamer van 15 vierkante meter is gemiddeld 45 euro te duur. Daarom moeten studenten huursubsidie kunnen krijgen. Maar, zoals Wallage in de KEI-week de aankomende studenten al voorhield, de gemiddelde afgestudeerde verdient meer dan de gemiddelde belastingbetaler. Dus zou je kunnen stellen dat het oneerlijk zou zijn om de belastingbetaler te laten betalen voor de hoge huren van de student. Deze kan best wat extra geld lenen. Na het afstuderen wordt dit immers ruimschoots terugverdiend.
Na het lezen van bovenstaande zou je bijna tot de conclusie kunnen komen dat kamernood niet echt bestaat. Groningen kan er echter ook voor kiezen om te profiteren van de aanwezigheid van studenten. Door het aantrekken van kennisintensieve bedrijven maak je de stad aantrekkelijker voor afgestudeerden. Als Groningen er bovendien voor zorgt dat het goede huisvesting aan studenten en afgestudeerden biedt kan het zich onderscheiden van de Randstad. Als Groningen er in slaagt studenten ook na hun studieperiode aan de stad te binden vergrootten zij het draagvlak voor allerlei voorzieningen. Moraal van het verhaal: investeer in goede studentenhuisvesting en zorg ervoor dat je dat weer terugverdient door studenten ook na hun studietijd voor Groningen te laten kiezen.
